- صاحب امتیاز و مدیر مسئول : نعمت الله جهانبانویی
- تاريخ انتشار: 1 دی 1332
- تعداد صفحات: 24
مجله فردوسی – شماره 118
مجله فردوسی – شماره 118
هفتهنامهٔ فردوسی یکی از نشریات مهم و قدیمی ایرانی است. این نشریه از جمله هفتهنامههایی بود که حاشیهٔ مطالبشان به شعر نو نیز میپرداختند.
کودتای ۲۸ مرداد بلافاصله به سیطرهٔ استبداد منجر نشد. در این دوره هفتهنامهٔ فردوسی در کنار مجلات متعدد و فراوانی چون امید ایران، کاویان، جهان نو، نیسان و …
بیهیچ انحرافی نسبت به گذشته به مسایل روز پرداختند؛ و حتی در طرح مسایل سیاسی پشتپرده از هم سبقت جستند.
نعمتالله جهانبانویی (۱۳۰۱-۱۳۷۸) مدیرمسئول این مجله بود. که کار روزنامهنگاری را با روزنامۀ اقدام به مدیریت عباس خلیلی (پدر سیمین بهبهانی) شروع کرد.این
مجله به صورت هفتگی تا مرداد سال ۱۳۵۳ منتشرشد و در این سال به دستور شاه و هویدا همراه با ۶۱ نشریه دیگر توقیف شد. مجله فردوسی از ۱۷ مهر ۱۳۵۷ تا ۲۶
تیر ۱۳۷۸ در دوران انقلاب منتشر شد. جهانبانویی هیچگاه ایران را ترک نکرد و در سال ۱۳۷۸ جهان را بدرود گفت. از جملۀ معروفترین سردبیران این مجله میتوان به
عباس پهلوان اشاره کرد.
شعر نو فارسی گونهای از شعر نوگرا و عنوانی در برابر شعر کهن فارسی است. از آنجا که در وزن عروضی و قالب از شعر کهن سنتی پیروی نمیکند این نوع شعر را
شعر نو مینامند. شعر نو شامل قالبهای نیمایی، سپید و موج نو است و در قالبهای دیگر بر اساس توجه شاعر به زبان و مفاهیم روز، واژهٔ «نو» به عنوان صفت به نام
قالبها افزوده میشود. مانند غزل نو. منظومهٔ افسانه اثر نیما یوشیج را سرآغاز شعر نو میدانند.
چون شعر نیمایی کاربردی نو از وزن عروضی و قالبی بیسابقه ارائه کردهاست و قبل از اشکال دیگر اشعار نوظهور نشو کردهاست غالبا شعر نیمایی را با اصطلاح شعر نو
برابر میدانند. در حالیکه برای کلیت شعرهای غیرسنتی معاصر نیز اصطلاح شعر نو به کار میرود.
مجله فردوسی – شماره 118
|