مترجم: آلک قازاریان تاريخ انتشار: چاپ اول 1361 تعداد صفحات: جلد اول 456 جلد دوم 442 نويسنده: ونیامین کاورین

کتاب دو کاپیتان – نویسنده ونیامین کاورین

کتاب دو کاپیتان – نویسنده ونیامین کاورین

حیاط وسیع و کثیف و خانه های کوتاه و کوچکی را که دورشان دیوار کشیده بودند بیاد دارم.

بین حیاط و رودخانه فاصله ای نبود و در فصل بهار که آبهای بهاری فرو کش میکرد در کف

حیاط مقدار زیادی تخته شکسته و گوش ماهی و گاهی چیزهائی خیلی جالب دیگر باقی

می ماند. مثلا روزی یك كیف پر از نامه پیدا شد. بعد جریان آب جسد پستچی را هم بطرف

خشکی آورد و با احتیاط روی ساحل انداخت. جسد که متعلق به مرد جوان موبوری بود،

به پشت افتاده و دستهای آن طوری روی سرش قرار گرفته بود انگار صاحبش میخواست با

دست جلوی نور خورشید را بگیرد. کت مخصوص نامه رسان ها که تن جسد بود تکمه های

براقي داشت: لابد پستچی قبل از آخرین مأموریتش تکمه ها را با خاکه گچ برق انداخته بود.
کیف پستچی را پاسبان محلی از ما گرفت و نامه ها را که کاملا خیس خورده و قابل

استفاده نبود عمه داشا به خانه اش برد. اما همه نامه ها خیس نخورده بود. کیف چرمی پستچی نو بود و درش بخوبی بسته میشد. از آن پس عمه داشا هر شب یکی از نامه ها را برمیداشت و نوشته های آن را برای من و گاهی هم برای ساکنین خانه های حیاط میخواند. اینکار بقدری جالب بود که حتی پیرزنکهائی که برای بازی «کازیول» به منزل اسکاوار ودنیکوف میآمدند دست از ورق بازی می کشیدند و به ما ملحق میشدند. یکی از نامه ها را عمه داشا بیش از سایر نامه ها می خواند و آنقدر آن را خواند که من سرانجام تمام نوشته هایش را از بر شدم. از آنزمان سالیان درازی گذشته است ولی من هنوز نوشته های نامه را از اول تا آخر بیاد دارم :
سرکار علیه خانم ماریا واسیلی یونا! …

مطالعه بیشتر